Pierwsza pomoc podczas napadu padaczkowego
Jednym z elementów, który może nas przybliżyć do pełnej akceptacji osób chorych w społeczeństwie, jest wyzbycie się leku przed udzielaniem pomocy podczas napadu padaczkowego. Dzięki skutecznej edukacji osoby dotknięte padaczką będą mogły jeszcze aktywniej uczestniczyć w życiu społecznym.
Padaczka jest jednym z najczęściej występujących schorzeń neurologicznych. Rocznie notuje się 65 nowych przypadków zachorowań na 100 tys. osób. W Polsce cierpi na nią ok. 400 tysięcy osób, czyli na 100 osób 1 choruje na padaczkę. Na świecie jest blisko 50 mln chorych na padaczkę. Ze względu na przewlekły charakter choroby, częstość jej występowania, konieczność długotrwałego leczenia oraz konsekwencje społeczne, istnieje potrzeba rozpowszechniania wiedzy na temat padaczki, udzielania pierwszej pomocy zarówno wśród chorych, ich rodzin oraz społeczeństwa, w którym żyją. Ograniczenie, a często całkowite pokonanie objawów choroby jest możliwe tylko dzięki zwiększeniu dostępności do najnowocześniejszych terapii.
Napad padaczkowy to przejściowe zaburzenie czynności mózgu wskutek nadmiernych i gwałtownych wyładowań bioelektrycznych w komórkach nerwowych. Wyróżnia się szereg rodzajów napadów padaczkowych, które charakteryzują się różnymi objawami np.: krótkie, objawiające się kilkusekundową utratą świadomości, albo bez utraty świadomości polegające na różnorodnych doznaniach i wrażeniach oraz dłuższe napady, którym towarzyszą utrata przytomności i drgawki całego ciała.
Przyczyny występowania padaczki są różnorodne, zarówno wrodzone, jak i nabyte, ale w większości przypadków są nieznane. W rzadkich przypadkach są to przyczyny genetyczne. Do najczęstszych przyczyn padaczki zalicza się: urazy czaszki, zwłaszcza z utratą przytomności, uszkodzenia mózgu w okresie życia płodowego, uszkodzenia mózgu w czasie nieprawidłowo przebiegającego porodu, guzy mózgu, choroby naczyniowe, infekcję mózgu lub opon mózgowych, uwarunkowania genetyczne dziedziczenie.
Warunkiem skutecznego leczenia i prowadzenia aktywnego życia jest regularne przyjmowanie leków i zwiększenie dostępności do nowoczesnych terapii. Obecnie w Polsce stan ten może ulec zmianie tylko dzięki refundacji kolejnych leków nowej generacji. Leki te charakteryzują się mniejszą ilością działań niepożądanych, nie upośledzają funkcji poznawczych – co ważne jest w przypadku rozwijania się zdolności intelektualnych u dzieci i młodzieży, nie powodują sennością, są lepiej tolerowane, nie dają interakcji z innymi lekami np. ze środkami antykoncepcyjnymi. Oznacza to, że są bezpieczniejsze i charakteryzują się wysoką skutecznością. Systematyczność przyjmowania leków, prowadzenie regularnego trybu życia, dbałość o odpowiednią ilość snu, wyeliminowanie spożywania alkoholu pozwala uniknąć napadów padaczkowych.
Pierwsza pomoc, gdy widzisz osobę mającą napad padaczkowy:
- Zabezpiecz chorego przed upadkiem, skaleczeniem, potłuczeniem głowy, tułowia i kończyn
- Zapewnij ochronę głowy przed urazami
- Rozepnij choremu pasek, kołnierzyk w koszuli
- Kontroluj oddech i drożność dróg oddechowych
- Zachowaj spokój, gdyż atak mija najczęściej po 2-3 minutach
- Po napadzie padaczkowym ułóż chorego na lewym boku, aby uniknąć zakrztuszenia lub zadławienia
- Jeśli nie znasz osoby, która ma napad padaczki albo, gdy napad się przedłuża wezwij pogotowie
Tego nie należy robić:
- Nie wkładaj nic twardego między zęby
- Nie otwieraj na siłę zaciśniętych szczęk
- Nie powstrzymuj na siłę drgawek
- Nie rób sztucznego oddychania, bezdech podczas napadu jest jednym z towarzyszących objawów
- Nie podawaj choremu żadnych płynów
- Nie krępuj ruchów chorego
- Nie budź chorego po ataku, lecz zapewnij mu spokój